İşte
Herman Hesse ile tanışma hikayem ve bir dizi tesadüfler.
Geçen
sene bir Herman Hesse seti alırken nereden bilebilirdim. Sadece setlerin
yazarlarına internetten bakıp hangisini seversem onun setini alıyordum. Sonra
ilk olarak Çarklar Arasında'yı okudum. Çok beğendim. Hiç sıkılmadan Peter
Camenzind’e geçtim. Okurken bir şeyler fark ediyordum. Dur bir dakika diyordum,
bu işte bir iş var. Kapılıp gidiyordum. Benim hissettiklerimin hepsini
hissetmişti bu adam. Öncelikle kitabın kahramanı diye düşündüm. Sonra yazarında
karar kıldım. Evet o da bizden biriydi. Herman Hesse’yi okuduğumdan beri başka
hiçbir yazarın kitabı girmedi araya, bugün Demian’ı bitirdim. Ama ‘Peter
Camenzind’ beni benden almıştı. Herman Hesse’yi bilmeden alışım ve onunla ortak
yanımı fark edişim gibi ilginç bir tesadüf de Peter Camenzind’de bütün kitabın
içinde altını çizdiğim tek cümle olan
‘İçimde dışarı çıkmak isteyen bir şey vardı, ben onu yaşamaya çalışıyordum yalnızca. Neden böylesine güçtü bu?’
cümlesini Demian’ın giriş yazısı olarak görüşümdü. Binlerce cümle içinden, en
çok kendimi bulduğum cümleydi bu ve diğer kitabın ilk cümlesi. Neredeyse yüz
yıl önce benim ta içimde hissettiğim o coşkulu, bana göre tarifi imkansız
hisleri, benim kadar hisseden biri vardı ve öylesine güzel tarif edebilmişti ki
bunu, hayran olmamak imkansızdı.
