Çember

İçinde dönüp durduğum, beni elinde oynatan o çemberi kırdım. Çözdüm ipin iki ucunu birbirine bağlayan DÜĞÜMü ve kırdım çemberi. Artık özgürüm. Pençelerinden kurtuldum. Bundan sonra... Ne zaman bundan sonra dediysem hiçbiri beklediğim gibi olmasa da, bundan sonra farklı şeyler bekliyorum hayat senden. Eskiden davrandığın gibi davranamayacaksın bana, çünkü biliyorum artık, farkındayım ve başa çıkabilecek güçteyim. 

Artık biliyorum ki bugüne kadarki hayatımı yönlendiren o DÜĞÜMmüş. Ve O düğüm çözüldü. Keşke bu kadar geç olmasaydı, ama malesef farkına varma ile uygulama aynı zamanda olmuyor her zaman, yani bunu başarabilmek için bilmek yetmiyor bazen. Düğümü bilmek vardı ama çözmek yoktu eskiden, ve dönüp durdum çemberin içinde. Ve hep aynı noktada tökezledim, çarptım düğüme. Ama yine yeniden, yeniden ve yeniden başa döndüm. ''İnsanın kendine, geçmişte yaşadığı o kötü duyguyu yeniden yaşayacağı ortamlar yaratması çok saçmadır ama yine de olan budur'' diyordu kitapta. Yaptığım tam olarak da buydu.
....

Şimdi kakao ve süt var, kalemler ve defterler ile ahenkle dans eden saçlar:)) Mutluluk olmasa da arada bir gelen huzur ve sakinlik var. Sabır var zor olsa da... Ve ipin ucunda ceza değil ödül var artık, beklenen.