O gitti...Söyledikleri, duyabildiğim kadarıyla kaldı kulağımda. Tenimde kalan son koku tanecikleri de az önce duşun altında uzaklaştı bedenimden, akıp gitti, doğaya karıştı... tıpkı gözlerimden akan yaşla birlikte, içimden akıp giden şey gibi... sadece aklım ve bedenimle başbaşa kaldım yine, ne yapacağımı bilmiyorum, yıllar sonra ilk defa bir şeyler karalıyorum... şu an ne yaptığımın da pek farkında değilim esasen...
Göz yaşları, kalp ağrıları... neden? Yaşanabilecek onca şey varken, vazgeçmek niye? Bu kadar severken... ben ona baktığımda görmek istediğim şeyi değil onun bana göstermek istediği şeyi gördüm, açtığı kadarıyla kalbini, içini gördüm ve O'nu sevdim, olduğu gibi, olduğu haliyle... Onun bana bakışını sevdim, dokunuşunu...
Başta sordum kendime; bizim birine mi ihtiyacımız vardı yoksa birbirimize mi? Sadece ihtiyaç mıydı bu? Zamanla öyle olmadığını, onu o olduğu için sevdiğimi, onun da beni aynı şekilde sevdiğini anladım. Ne kadar güzel bi hikaye anlatıyorum değil mi okuyanlara... herkesin karşısına çıkmaz böyle biri... iki insanın bu şekilde karşılaşması büyük şanstır aslında, kıymetini bilmek gerekir. Hayat malesef iyi şeyleri önümüze altın tepside sunmuyor, her güzel şey için bin türlü zorlukla karşılaşıyoruz... hiç bi zaman kolay olmamıştı ama hiç de bu kadar zor olmamıştı... belki imkansızı zorlamak olacaktı hatta.. onu bu gerçeği gördüğü ve kafasından atamadığı için suçlayamam.. ama suçluyorum işte, elimde değil, çünkü ben yine aynı aptallığı yapıp herşeyi göze almıştım istediğim şeyi sonuna kadar yaşayabilmek için...
Bugün aşk bitti diye bir şarkıyı söylüyordum, bir gün bu şarkıyı onunla birlikte sahnede söylemeyi hayal ederek... :)ne kadar aptalım...
Aşk hiç biter mi diye sormuştu bana, bitmez diyememiştim, bitmez ama biz bitmiş gibi yaparız... gururumuz, kırgınlıklarımız bizi eline geçirir... aşk hiç bitmez, içimde daha önce yaşadığım her şeyden taşıdığım birer parça olduğu gibi, ondan da bana bir parça kalacak, bazen bir söğüte baktığımda, bazen bir dere kenarında, bazen bir kokuda, bazen bir şarkıda hatırlatacak kendini... ama bu duyguyla da yaşamayı öğreneceğim.... hiç söylemek istemesem de hoşçakal sevgili, bu bize hiç yakışmadı, bunu bil...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder