Bu aralar kafam önce biraz karıştı, sonra da taşlar yerine oturdu ve rahatladı. Şimdi daha net gördüğümü sanıyorum geçmişi, bugünü ve geleceği. Keşke hep bu kadar net olabilsem.
Son bir haftadır biraz depresiftim, yapmam gereken tonlarca işe sırtımı dönmüş ama arkaya bakmaktan da kendimi alamadan hayatıma devam etmeye çalışarak büyük bir mücadele veriyordum. Ve gerçekten bu çok yorucuydu. Tamamen kendime odaklanamadığım sorumluluklarla dolu bir ortamda ortalıkta çırpınan bir çocuktum. Yaptığım şey ise beyhude bir çabaydı sadece. Sadece çaba vardı, sonuçsuz.
Son günlerde çok düşündüm, sonunda biraz zihnim aralandı ve çeşitli konularda kararlar verdim. Eskisi gibi anlık kararlar değil ama! Sakin ve dingin olmak ilk yapılması gerekendi mesela. Sonra bugüne ve geleceğe bakmak. Gerçekçi olmaktı en önemlisi.
Biraz da kendime zaman ayırmaktan geçiyordu sanki çözüm.
Sonra biraz hastalığımı hayatıma katabilmenin, bundan sonra yaralanmadan ve suistimal edilmeden yaşamaya çalışmanın yolları üzerine yoğunlaştım. Farklı düşünce yapıları arasında yaptığım yolculukların farkına doğru zamanda varmak, dur veya hayır diyebilmeyi öğrenmek olmalıydı çaba.
Öğrenilecek, uygulanacak çok şey vardı ama önce bir durup düşünmek gerekiyordu. Harekete geçmek zamanı şimdi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder