Saat 04:30. Bu gece çok uzun bi gece oldu. Bir yandan müzik eşliğinde kendimi işe kaptırmışken, beynim de düşüncelerle doldu taştı. Kimisi ağır geldi, bıraktım, kimisi zordu ama yine de güzeldi. Şairin dediği gibi, seni düşünmek güzel şey... Bir de şu vardı, sen aklım ve kalbim arasında kalan en güzel çaresizliğimsin. Bazen zor gelip, acı verse bile, o acı bile insanın hoşuna gidebiliyor. İnsan sevdiğini düşünürken hep güzel anları hayal ediyor. Kafanın içinde, onunla sarılıp hasret gideriyorsun sanki. Senin de hiç başına geldi mi? Dalıp gittiğin oluyor mu? Etrafında olan bitenlere kayıtsız kaldığın, dikkatini veremediğin?

Bu gece kaybettiklerimi ve özlediklerimi düşündüm. Bugün nedense ayrı bir özledim her birini. İçimde yoğun bi özlem duygusu birikti. Böyle şeylere pek inanmam ama son zamanlarda aklımdan geçen herşey başıma geliyo, bu ciddi anlamda çok sık olmaya başlayınca ben de kendimle ve işle ilgili iyi şeyler düşünmeye ve dilemeye başladım. Peki ya bu özlem duygusu, bakalım hayra alamet çıkacak mı?